Kaszel kenelowy u psa
Spis treści
Kaszel kenelowy to jedna z najczęstszych chorób zakaźnych u psów, zwłaszcza wystawowych oraz mieszkających w hodowlach, gdzie jest ich więcej niż jeden. Czym jest to schorzenie, jak do niego dochodzi, jak się objawia i jak leczyć psa z kaszlem kenelowym?
Co to jest kaszel kenelowy
Kaszel kenelowy u psa nazywany jest też zakaźnym zapaleniem krtani, tchawicy i oskrzeli. Nazwa „kenelowy” nawiązuje do występowania choroby – pojawia się ona tam, gdzie istnieją większe skupiska psów: duże hodowle, schroniska, wystawy, ośrodki szkolenia i zawody psów.
Kaszel kenelowy wywołują adenowirusy typu 2, wirus grypy lub bakteria bordetella bronchiseptica, odpowiedzialna za wywoływanie krztuśca. Może być powikłany przez inne bakterie, wirusy i grzyby. Atakuje najczęściej psy nieszczepione, osłabione, starsze i szczenięta. Ciąża urojona u psa również jest czynnikiem sprzyjającym zachorowaniu. Zakażenie następuje drogą kropelkową; wystarczy, że zakażony pies np. kichnie, a stojący obok niego również się zarazi. Zakaźne jest również picie lub jedzenie ze wspólnej miski, gdyż ślina psa jest inwazyjna. Człowiek może zarazić własnego psa, jeżeli miał kontakt ze zwierzęciem chorym i przyniósł do domu jego wydzieliny np. na butach lub ubraniu.
Najczęściej psy chorują na wiosnę i jesienią. Choroba pojawia się nagle i rozprzestrzenia bardzo szybko – pierwsze objawy mogą wystąpić już po 12 godzinach od kontaktu z zarażonym zwierzęciem. Pies może zarażać nawet wtedy, kiedy jeszcze nie wystąpiły u niego objawy, dlatego kaszel kenelowy rozprzestrzenia się tak łatwo i szybko.
Kaszel kenelowy – objawy
Najbardziej typowym objawem jest suchy, dławiący i męczący kaszel. Pies zachowuje się tak, jakby czymś się dusił i nie mógł normalnie oddychać, a kaszel „szarpie” całym jego ciałem. Do tego dochodzi łzawienie i wodnisty wypływ z nosa. Pies jest osłabiony samym kaszlem, bowiem napady są częste i silne, a niekiedy towarzyszą im wymioty. Poza tym czuje się dobrze, ma zazwyczaj normalny apetyt i chęć do spacerów. Czasem powiększone są węzły chłonne, rzadziej występuje biegunka.
Inaczej ma się rzecz natomiast, jeżeli nastąpiło nadkażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Wówczas istnieje ryzyko wywiązania się zapalenia płuc. Świadczy o nim pojawienie się wysokiej temperatury, apatii i charakterystycznego rzężenia. Jest to stan zagrażający życiu psa i wymagający niezwłocznej interwencji lekarza weterynarii.
Kaszel kenelowy – leczenie
Niepowikłany kaszel kenelowy mija samoistnie, jednak konieczne jest leczenie objawowe w celu zmniejszenia kaszlu, wypływu z nosa i oczu. Zazwyczaj lekarz weterynarii przepisuje terapię glikokortykosteroidową, skracającą czas utrzymywania się kaszlu. Nie stosuje się u psów tych samych leków co u ludzi, jak syropy przeciwkaszlowe czy inhalatory.
Jeżeli mamy do czynienia z powikłanym kaszlem kenelowym, konieczne jest wdrożenie antybiotyku. Leczenie samego kaszlu kenelowego jest bezcelowe z uwagi na jego wirusowy charakter.
Pierwszym postępowaniem po zdiagnozowaniu choroby jest odizolowanie chorego psa od innych zwierząt w domu. Jeżeli to możliwe, najlepiej trzymać go w oddzielnym pomieszczeniu lub osobnym kojcu. Ważne jest też odpowiednie żywienie. Chory pies nie może dostawać do jedzenia suchej karmy lub innych twardych elementów, jak np. przysmaki treningowe dla psa. Jedzenie dla psa powinno być miękkie i podawane w temperaturze pokojowej, aby maksymalnie ułatwić zwierzęciu przełykanie. Wodę do picia najlepiej podawać letnią, często ją zmieniać i dokładnie myć miskę za pomocą detergentów.
Najtrudniejsze jest leczenie w przypadku ciężkiej postaci kaszlu kenelowego. Oprócz podawania leków (przede wszystkim antybiotyku, działającego na bakterie nadkażające) konieczne jest nawadnianie i karmienie psa sondą, ponieważ odmawia przyjmowania posiłków.
Kaszel kenelowy – ile trwa?
Czas trwania kaszlu kenelowego zależy od przebiegu choroby. Lekki trwa do dwóch tygodni i przebiega bez większych komplikacji, poza męczącym pokasływaniem, któremu towarzyszą odruchy wymiotne. Pies zachowuje się normalnie, choć ma silne napady kaszlu. Ale uwaga: nawet po ustąpieniu objawów nie należy dopuszczać do kontaktów z innymi zwierzętami, ponieważ pies może wciąż zakażać nawet przez kilka kolejnych tygodni. W stadium lekkim nie stosuje się leków, jedynie preparaty wzmacniające i witaminowe oraz łagodzące kaszel.
Takie cechy jak wypływ z oczu i nosa są oznakami średnio ciężkiego przebiegu choroby. Odpowiednio wczesne podanie właściwych leków spowoduje, że objawy te ustąpią w ciągu kilku dni. W przebiegu średnio ciężkim lekarz weterynarii może zalecić podanie antybiotyku wraz z florą bakteryjną i lekami osłonowymi na przewód pokarmowy. Jeżeli temperatura ciała psa jest podwyższona, można podać preparat przeciwgorączkowy.
Ciężka postać kaszlu kenelowego może być groźna dla życia psa. Mamy wówczas do czynienia z nadkażeniem innymi drobnoustrojami, które może spowodować zapalenie płuc. Pies leży, nie podnosi się z posłania, nie chce jeść ani pić, a wypływ z nosa z wodnistego staje się ropny. W najgorszym wypadku zwierzęcia nie daje się uratować. Przy szybko podjętym leczeniu i odpowiedniej pielęgnacji postać ciężka w najostrzejszym stadium trwa od 48 do 72 godzin, które są decydujące. Następnie objawy powoli łagodnieją, ale do pełnego zdrowia pies dochodzi dopiero po kilku tygodniach.
Kaszel kenelowy – domowe sposoby
Żadnej choroby zakaźnej, w tym kaszlu kenelowego, nie powinno się leczyć domowymi sposobami, bez nadzoru lekarza weterynarii. Co prawda w sieci roi się od „dobrych rad” dotyczących leczenia ziołami i różnymi środkami naturalnymi, ale nie należy ich stosować na własną rękę, podobnie jak nie wolno bez konsultacji z lekarzem stosować takich zabiegów, jak np. lewatywa u psa.
Można i warto natomiast stosować profilaktykę kaszlu kenelowego. Zasadniczą jej formą są szczepienia ochronne. Najczęściej stosowana jest szczepionka donosowa, zawierająca antygen bakterii Bordetella bronchiseptica, natomiast atenuowany wirus parainfluenzy psów zawarty jest w szczepionkach podawanych iniekcyjnie, domięśniowo lub podskórnie. Szczepienie daje roczną odporność; wprawdzie pies może ulec zakażeniu, jednak przebieg choroby jest bardzo lekki i krótkotrwały – do około 7 dni i ogranicza się do niezbyt uciążliwego kaszlu.
Pierwsze szczepienie wykonuje się u szczeniąt w wieku około 9 tygodni, powtórne – po 3 tygodniach, następne i kolejne – corocznie. Przed każdym szczepieniem konieczne jest odrobaczanie psa. Szczenięta odrobacza się specjalną pastą, natomiast psom dorosłym podaje się tabletki. Sukę zawsze odrobacza się razem z całym miotem.
Ważne jest też właściwe odżywianie. Zbilansowane pod względem zawartości składników odżywczych posiłki zapewniają dobrą kondycję zwierzęcia i prawidłową pracę układu pokarmowego, dzięki czemu nie występuje biegunka ani zatwardzenie u psa, układu oddechowego, krążenia oraz pracę gruczołów dokrewnych.
Kaszel kenelowy – czy człowiek może się zarazić?
Nie ma powodów do obaw. Kaszel kenelowy nie jest chorobą zakaźną dla człowieka. Pies może wprawdzie przenieść na człowieka bakterię Bordetellabronchiseptica, ale nie wywoła ona żadnych objawów chorobowych. Nie są zatem uzasadnione obiegowe opinie, jakoby „dziecko zaraziło się od psa”. Może mieć natomiast miejsce sytuacja odwrotna, o czym wspomniano wyżej.
Zostaw komentarz