Krew w kale psa – przyczyny, objawy, leczenie
O ile śluz w kale u psa może być stanem fizjologicznym, o tyle krew już nie. Obecność krwi w odchodach jest zawsze sygnałem alarmowym i powinna skłonić właściciela do jak najszybszego zgłoszenia się z psem do lekarza weterynarii. Krew w kupie psa może bowiem oznaczać spore problemy zdrowotne. Jakie i co należy zrobić w tej sytuacji?
Krew w kale psa – przyczyny
Stolec zdrowego psa jest uformowany, ma odpowiednią konsystencję i nie zawiera domieszek śluzu ani krwi. Ślady krwi w kupie psa świadczą o zaburzeniach w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego. Rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje stolca z krwią:
- Smoliste – o ciemnym, niemal czarnym zabarwieniu
- Zawierające świeżą krew; kał może być uformowany, luźny, pienisty lub wodnisty.
Oprócz tego prawidłowy stolec może być całkowicie lub częściowo pokryty krwistym śluzem lub mieć krwiste podbarwienie.
Kał smolisty świadczy o zmianach lub uszkodzeniach w górnych odcinkach przewodu pokarmowego lub w układzie oddechowym. Krew pochodząca z tych obszarów zostaje strawiona w żołądku i jelicie cienkim i nadaje masom kałowym czarną barwę. Przyczyn należy upatrywać w przypadku mechanicznych uszkodzeń w obrębie jamy ustnej, gardła, nosa, płuc lub przełyku (np. za sprawą ciała obcego), a także w wyniku stanów zapalnych, owrzodzeń lub nowotworów w tych miejscach. Innymi przyczynami mogą być endokrynopatie – nieprawidłowości w funkcjonowaniu gospodarki węglowodanowej na skutek schorzeń gruczołów dokrewnych (trzustki, tarczycy, nadnerczy), ponadto polipy, rozrosty, zapalenia krwotoczne lub zakażenie pasożytami.
Występowanie świeżej krwi w kale u psa jest oznaką nieprawidłowości w działaniu dolnych odcinków przewodu pokarmowego – jelita grubego i odbytu. Krew świeża może pojawić się w wyniku stanów zapalnych odbytu, okrężnicy, nowotworów jelita grubego, obecności ciała obcego, urazów mechanicznych, zaburzeń krzepnięcia, ale także silnego zarobaczenia, zakażenia pierwotniakami lub parwowirusem; to ostatnie zakażenie jest niezwykle groźne zwłaszcza dla szczeniaków i młodych psów, dlatego przy częstych, luźnych, pienistych i wodnistych stolcach z krwią u szczeniaka (p. biegunka u psa) należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii.
Jeżeli pies ma skłonności do hemoroidów, w jego kale może również pojawić się świeża krew. Dzieje się tak, kiedy występuje zatwardzenie u psa i ma on problemy z wypróżnianiem. W takich sytuacjach często wystarczy zmienić jedzenie dla psa.
Krew w kale psa – objawy
Schorzenia, przy których pies wydala kupy z krwią, mogą dawać także inne objawy, których nie wolno lekceważyć. Jednym z takich symptomów są wymioty. Jeżeli zauważymy krew w stolcu u psa, zwłaszcza u szczeniaka lub psa młodego, a jednocześnie zaobserwujemy wymioty (zwłaszcza także z domieszką krwi) – trzeba natychmiast zgłosić się do lekarza weterynarii. Może to bowiem oznaczać zakażenie parwowirozą, zatrucie przypadkowo połkniętą substancją toksyczną lub (w przypadku psa starszego) perforację wrzodu żołądka, aczkolwiek w chorobach górnego odcinka przewodu pokarmowego kupy u psa są raczej smoliste i obecność krwi wykazana zostanie w badaniu na krew utajoną. Krwiste kupy mogą być także oznaką nowotworu w obrębie jelita grubego, natomiast wymioty podbarwione krwią mogą sygnalizować proces nowotworowy w żołądku.
Dość często pies, który robi kupy z krwią, jest osłabiony i apatyczny. Może też odmawiać przyjmowania pokarmu i tracić na wadze, niechętnie wychodzić nawet na spacery. Są to objawy charakterystyczne dla anemii. Należy niezwłocznie wykonać badanie krwi w celu jej zdiagnozowania, bowiem zaniedbanie problemu niesie ryzyko wyniszczenia organizmu psa.
Innym objawem, który niekiedy towarzyszy załatwianiu się przez psa krwią lub stolcem z domieszką krwi, jest saneczkowanie, czyli pocieranie odbytem o podłoże. Takie zachowanie ma miejsce, kiedy gruczoły okołoodbytowe są przepełnione, a pies nie może ich sam opróżnić w sposób fizjologiczny – podczas defekacji. Taki stan może doprowadzić do wytworzenia się przetoki i krwotocznego zapalenia gruczołów. Wówczas krew pojawi się w psiej kupie. Saneczkowanie jest też jednym z objawów zakażenia pasożytami. Bezpośrednim powodem saneczkowania jest świąd lub bolesność odbytu a skutek podrażnień związanych z opisanymi dolegliwościami.
Uwaga: przy zarobaczeniu reakcje psa mogą być różne, zależnie od masywności robaczycy. Po podaniu środka odrobaczającego i obumarciu pasożytów może dojść do wymiotów i bolesności powłok brzusznych, gdyż padłe robaki wytworzyły toksyczne gazy u psa lub nawet zaczopowały przewód pokarmowy. Dlatego tak istotne jest regularne odrobaczanie czworonoga.
Krew w kale psa – leczenie
Leczenie psa, który załatwia się krwią (lub z domieszką krwi), zależy od przyczyny krwawienia podczas oddawania stolca. Najlepiej rokuje leczenie, kiedy w grę wchodzi alergia u psa. Najczęściej wystarczy zmiana karmy albo sposobu odżywiania – z karmy gotowej (suchej lub mokrej) na posiłki przyrządzane w domu. Jedzenie naturalne nigdy nie szkodzi czworonogowi, szczególnie jeśli przygotowywane jest ze świeżych składników, pochodzących z zaufanych źródeł.
Najbardziej skuteczną metodą jest zastosowanie diety eliminacyjnej, która po pewnym (niekiedy dość długim) czasie wykaże, jaki składnik pokarmowy powoduje reakcje uczuleniowe u psa. Wystarczy go wyeliminować z jego jadłospisu i pozbędziemy się problemu krwistej kupy.
Pozytywnie rokuje również leczenie robaczyc. Współczesna medycyna weterynaryjna dysponuje bardzo skutecznymi preparatami odrobaczającymi i leczącymi tasiemczycę u psa. Należy jedynie pamiętać, że leki przeciwpasożytnicze również mogą wykazywać działania uboczne i przed ich podaniem może być wskazane wykonanie dodatkowych badań. Lekarz weterynarii po zebraniu wywiadu i obejrzeniu psa wyda odpowiednie zalecenia.
Nieco bardziej skomplikowane jest leczenie stanów zapalnych w obrębie przewodu pokarmowego. Zazwyczaj początkowo stosowana jest głodówka, a po ustąpieniu ostrych objawów (krwawa biegunka, wymioty) – wprowadzana jest stopniowo dieta dla psa z biegunką. Jej podstawą jest rozgotowany ryż zmiksowany z również rozgotowaną marchwią. Równolegle stosuje się leczenie farmakologiczne; początkowo antybiotykami w formie iniekcji (z uwagi na głodówkę) oraz wlewami nawadniającymi z elektrolitami i glukozą. Następnie kontynuuje się leczenie doustnie i podaje się probiotyki do odbudowy flory bakteryjnej. W razie konieczności stosuje się iniekcyjnie preparaty przeciwwymiotne. Dopóki wymioty nie ustaną, nie wolno podawać jakichkolwiek leków w formie doustnej. W sytuacji, kiedy krwawienia przy wydalaniu są obfite lub wymioty są krwawe, lekarz weterynarii może zastosować preparaty krwiotwórcze, a w przypadkach najcięższych transfuzję.
Najtrudniejsze jest leczenie chorób nowotworowych przewodu pokarmowego i niestety, najgorzej rokujące. W zależności od stopnia zaawansowania procesu nowotworowego stosuje się leczenie chirurgiczne połączone z chemioterapią lub paliatywne – chirurgiczne z farmakoterapią w przypadkach nieoperacyjnych. Rzadko, ale jednak zdarzają się przypadki przerzutów, zwłaszcza gruczolakoraka żołądka, do gałki ocznej i mogą wywołać choroby wtórne (np. jaskra u psa). W przypadkach najcięższych i znacznym zaawansowaniu nowotworu lekarz weterynarii może zasugerować eutanazję zwierzęcia, aby oszczędzić mu cierpienia.
Krew w kale psa – jakie badania?
W pierwszej kolejności lekarz weterynarii musi ustalić przyczynę krwi w stolcu psa. Jednak jeżeli stan czworonoga jest zły, najpierw stabilizuje się jego parametry życiowe, a dopiero potem wdraża diagnostykę. Rozpoczyna się ona od szczegółowego wywiadu z właścicielem, który udziela informacji na temat objawów, rodzaju krwawienia (świeża krew, skrzepy, stolce smoliste), ewentualnych urazów, wymiotów, nietypowych zachowań, a także sposobu żywienia psa. Następnie lekarz wykonuje podstawowe badanie kliniczne psa, po czym zleca badania laboratoryjne.
Najczęściej wykonywanymi badaniami są:
- Morfologia krwi z rozmazem
- Badanie biochemiczne krwi
- Badanie kału w kierunku obecności pasożytów
- Badanie kału na krew utajoną
- USG jamy brzusznej
- Kolonoskopia
- Badanie per rectum.
W uzasadnionych przypadkach wykonywane są testy na parwowirozę – dotyczy to zwłaszcza szczeniąt i psów młodych, które są najbardziej podatne na zakażenie. Natomiast jeżeli zachodzi podejrzenie nowotworu, na ogół zlecane jest wykonanie biopsji zaatakowanego narządu w celu określenia rodzaju guza i stopnia zaawansowania choroby.
Zostaw komentarz