Łupież u psa
Spis treści
Dość często zdarza się, że na psiej sierści pojawiają się, niekiedy zupełnie nagle, białe, drobne płatki. Niepokój właściciela jest w tym wypadku całkowicie zrozumiały, zwłaszcza jeżeli pies jest prawidłowo żywiony i bytuje w bardzo dobrych warunkach. Niekiedy łupież połączony jest z wypadaniem sierści i świądem skóry i wówczas właściciel zastanawia się, dlaczego pies się drapie. Jakie są przyczyny łupieżu i jak go zwalczać u psa?
Co oznacza łupież u psa?
Łupież jest to martwy naskórek, odrywający się po zrogowaceniu od podłoża w postaci drobnych łusek. Mogą one występować pojedynczo lub w postaci skupisk. Nie jest to zjawisko fizjologiczne, zawsze świadczy o jakimś zaburzeniu. Nadmierne łuszczenie się naskórka oznacza bowiem, że jego komórki mają nieprawidłowy, zbyt krótki cykl podziału, czyli że szybko obumierają i szybko powstają nowe.
Łupież pierwotny jest niezwykle rzadką chorobą genetyczną i u psów występuje sporadycznie. W znacznej większości przypadków mamy do czynienia z łupieżem wtórnym, mającym podłoże w innych schorzeniach. Łupież może być jednym z objawów alergii, nietolerancji pokarmowej, nieodpowiednim doborze szamponu do kąpieli, ale także stresu. Przed podjęciem leczenia łupieżu należy zatem dokładnie ustalić jego przyczynę.
Łupież u psa – przyczyny
Przyczyny łupieżu są różne i wywołują różne jego rodzaje. Najczęściej rozróżnia się łupież suchy i tłusty. Większość przypadków u psów stanowi łupież suchy. Występuje często razem ze świądem skóry i silnym drapaniem się psa. Może być spowodowany zaniedbaniami pielęgnacyjnymi, przesuszeniem skóry, obecnością pasożytów zewnętrznych, grzybicą, alergią, niewłaściwym żywieniem, stresem, ale także bardzo poważnymi chorobami, jak zespół Cushinga, niedoczynność tarczycy i inne schorzenia endokrynologiczne. Może być efektem zaburzeń autoimmunologicznych bądź pasożytów wewnętrznych.
Nieco rzadziej występuje łupież tłusty. Występuje wraz ze świądem oraz zmianami chorobowymi skóry: wykwitami, zaczerwienieniem, obrzękami. Łupież tłusty może być wynikiem zapalenia skóry na tle bakteryjnym lub alergicznym, zapalenia gruczołów łojowych, zaburzeń funkcjonowania wątroby, a także niedoboru substancji mineralnych, zwłaszcza związków miedzi. Łojotok tłusty ma też związek z poziomem kwasów tłuszczowych w pożywieniu.
Istnieje również łupież spowodowany roztoczami, tzw. łupież wędrujący. Jest to choroba wywoływana przez pajęczaka cheyletiella o długości około 0,5 mm, bytującego na skórze zwierząt, przenosząca się również na człowieka. Jeżeli zainfekowane jest jedno zwierzę, a jest ich w domu więcej, leczone muszą być wszystkie, niezależnie od gatunku (pies, kot, królik, świnka morska), oraz wszyscy domownicy. Na skórze bytują zarówno osobniki dorosłe, jak i larwy i nimfy pajęczaka.
Stres jest najczęstszą przyczyną łupieżu. Łupież pojawia się w ciągu zaledwie kilkudziesięciu sekund na całym ciele psa na skutek nagłego wyrzutu adrenaliny, spowodowanego stresem, np. podczas wizyty u lekarza weterynarii. Jest to tzw. łupież łojotokowy suchy; u człowieka analogicznym objawem jest silne pocenie się. Po ustąpieniu przyczyny stresu łupież momentalnie znika.
Jak wygląda łupież u psa?
Łuski łupieżu suchego są bardzo drobne, suche i sypkie, białe lub półprzezroczyste. Łuski łupieżu tłustego są duże, białe, tłuste w dotyku. Pod względem umiejscowienia łupież może być ogólny (suchy lub tłusty) lub miejscowy; ten drugi, zazwyczaj suchy, może być spowodowany uszkodzeniami mechanicznymi, grzybicą lub pasożytami. Przy łupieżu tłustym skóra psa wydziela intensywny, niezbyt miły zapach. Natomiast charakterystycznym objawem obecności pajęczaka cheyletiella jest wygląd sierści – niczym posypana mąką. Występuje również świąd i drapanie. Z kolei miejscowe wypadanie sierści może świadczyć nie o łupieżu, a o łysieniu plackowatym – więcej w artykule Łysienie plackowate u psa – przyczyny, objawy, leczenie.
Łupież u psa – jak leczyć?
Przed rozpoczęciem leczenia konieczna jest szczegółowa diagnostyka. Lekarz weterynarii musi pobrać zeskrobiny ze skóry w celu wykluczenia obecności pasożytów oraz określenia rodzaju komórek (badanie cytologiczne). Powinno się także wykonać badanie na posiew bakteryjny i grzybiczy oraz badanie krwi w kierunku poziomu hormonów tarczycy. Są to badania podstawowe, natomiast w zależności od objawów lekarz weterynarii może zlecić wykonanie dodatkowych, w tym nawet genetycznych przy podejrzeniu ichtiozy – choroby dziedzicznej, występującej u niektórych ras, szczególnie u retrieverów. W przypadku ichtiozy łupież występuje już u szczeniaka.
W zależności od schorzenia zasadniczego, stosuje się leczenie farmakologiczne, w niektórych wypadkach do końca życia psa (głównie przy chorobach na tle hormonalnym). Co pewien czas konieczne jest wykonywanie badań kontrolnych krwi, aby sprawdzić, czy stosowane dawkowanie leków jest właściwe i ewentualnie je skorygować.
Łupież u psa – domowe sposoby
Leczenie łupieżu u psa domowymi sposobami może przynieść jedynie chwilową poprawę. Najważniejsze jest leczenie jego przyczyny. Po jej ustaleniu fachowe leczenie zastosuje lekarz weterynarii. Właściciel w domu może jedynie wspomagać kurację farmakologiczną.
Łupież na tle żywieniowym zwalcza się poprzez zmianę diety – po ustaleniu nieprawidłowych parametrów na podstawie wyniku badania krwi. Być może potrzebna będzie specjalistyczna karma weterynaryjna; jednak jeżeli pies jest żywiony naturalnie, mogą wystąpić problemy z jej jedzeniem, wówczas trzeba dobrać odpowiednie proporcje składników pożywienia naturalnego lub zmienić te składniki. Więcej o tym w artykule Dlaczego pies nie chce jeść suchej karmy.
Objawowo można zlikwidować łupież, stosując kąpiele z zastosowaniem właściwych środków myjących, również po konsultacji z lekarzem weterynarii. Odpowiednie szampony i odżywki można kupić w dobrych sklepach zoologicznych lub w sprzedaży wysyłkowej u producentów. Szampon dla psa z problemami skórnymi, w tym łupieżem, powinien zawierać substancje łagodzące, np. pantenol lub kwas salicynowy (nie mylić z salicylowym), zmiękczający i rozpulchniający naskórek.
Po kąpieli można zastosować płukankę – roztwór jednej łyżki stołowej octu w litrze wody. Trzeba ją jednak stosować bardzo ostrożnie, omijając miejsca szczególnie wrażliwe, jak uszy, oczy i nos.
Zostaw komentarz