Piesek i suczka — różnice w wyglądzie i zachowaniu obu płci!

Jedna z decyzji przed wyborem wymarzonego psiaka wydaje się nowym opiekunom szczególnie ważna — lepiej wybrać psa czy suczkę? Obie płcie mogą różnić się wyglądem i zachowaniami — jednak czy naprawdę jest to aż tak istotna rozbieżność?

Nawet osoby z niewielkim doświadczeniem zwykle przywiązują dużą wagę do tego wyboru. Tymczasem warto pamiętać, że obok płci na zachowanie zwierzęcia wpływa wiele innych aspektów: jego wiek, rasa, doświadczenia i geny, a także wychowanie i socjalizacja. Należy wziąć pod uwagę, jak niezwykle zróżnicowane są obecnie rasy psów. Równocześnie płeć może, ale nie musi, wpływać na zachowanie naszego czworonoga. Obserwuje się ogólne różnice i tendencje związane z płcią czworonoga, jednak każde zwierzę jest inne i te cechy nie muszą pojawić się w jego zachowaniu.

Różnice między psem a suczką nie kończą się na wyglądzie!

Psy są zwykle silniejsze, większe i masywniejsze niż suczki (te są smuklejsze i bardziej gibkie), samce prezentują się także bardziej efektownie. Co ciekawe, reguła dotycząca wielkości zwykle nie sprawdza się u ras miniaturowych — w tym przypadku, w wyniku selekcji hodowlanej, to samce zwykle są mniejsze.

W zachowaniu psów i suczek również można dostrzec różnice. Psy zwykle są bardziej niezależne i mają lepsze predyspozycje do stróżowania oraz obrony. Chętniej podejmują wyzwania i łatwiej akceptują konieczność podporządkowania się określonym zasadom. Mogą łatwiej poddawać się szkoleniu, jednak z drugiej strony ich samodzielna natura utrudnia np. naukę przywołania.

Suczki są bardziej wrażliwe i oddane właścicielowi, a ich zachowania pozostają bardziej zawiłe niż te przejawiane przez psy. Mają skłonność do łagodniejszego zachowania i są zwykle polecane początkującym właścicielom. W szkoleniu bywają czasem skomplikowane, jednak mają tę przewagę, że świetnie analizują sytuację i lepiej skupiają się na zadaniu.

Suczki są także uznawane za mniej agresywne, jednak to duże uproszczenie. Psy bywają bardziej zadziorne, jednak nie kwestionują raz ustalonej hierarchii, z kolei suczki lubią sprawdzać, czy poprzednie ustalenia nadal są w mocy — problem nasila się zwłaszcza w okresie cieczki. Równocześnie behawioryści przekonują, że łatwiej poradzić sobie z problemem agresji, jeśli wystąpi u suki niż z analogicznym kłopotem w przypadku psa. 

Pamiętajmy, że każdorazowo na zachowanie psa ma wpływ wiele czynników, a ogólne zasady nie muszą sprawdzić się w przypadku konkretnego czworonoga. Często zdarzają się niezależne suczki i przymilne psy. Jeśli kupujemy szczenię od hodowcy, ten z pewnością pomoże nam podjąć właściwą decyzję.

A co z zachowaniami typowymi dla płci?

Nie sposób zapomnieć o zachowaniach typowych dla danej płci, o ile nie zdecydujemy się na kastrację lub sterylizację (co zalecamy, jeśli nie jesteś profesjonalnym hodowcą!). Suczki regularnie mają cieczkę (1-3 razy do roku), z którą wiąże się zmiana zachowania (suczka domaga się uwagi, może być apatyczna lub przeciwnie — drażliwa) oraz możliwość ciąży urojonej. Z kolei niekastrowane samce, jeśli wyczują suczkę w rui w pobliżu, mogą mieć skłonności do ucieczek, niszczenia, szczeniaka i wycia, a nawet agresywniejszego reagowania. Te zachowania są uciążliwe zarówno dla opiekunów, jak i dla samych czworonogów. Dla wspólnego dobra, spokoju ducha oraz by nie powiększać skali bezdomności — lepiej poddać zwierzaka zabiegowi kastracji lub sterylizacji.

• porady behawioralne
• wizyta u weterynarza
• życie z psem