Pryszcze u psa – przyczyny, objawy, leczenie
Pryszcze u psa mogą być objawem wielu schorzeń dermatologicznych lub immunologicznych. Nie należy ich lekceważyć, bowiem nieleczone mogą doprowadzić do poważnych zaburzeń całego organizmu. Podpowiadamy, jakie choroby objawiają się pryszczami, krostami u psa, jak je leczyć i jak radzić sobie ze zmianami skórnymi u psa.
Trądzik u psa
Trądzik u psa występuje niemal wyłącznie u psów ras krótkowłosych. Podłożem trądziku jest zapalenie mieszków włosowych. Spośród wielu ras największe skłonności do trądziku mają dogi niemieckie, wyżły niemieckie krótkowłose, buldogi angielskie, dobermany i rottweilery. Choroba pojawia się u psów bardzo młodych, nawet szczeniaków, można ją więc traktować jako trądzik młodzieńczy.
Trądzik u psów może objawia się na kilka sposobów. Na mniejszych lub większych obszarach skóry występują grudki, które przy zadrapaniu krwawią, pojawia się bolesny obrzęk brody, a w zaawansowanym stadium mamy do czynienia z pryszczami z wysiękiem, który może doprowadzić do lokalnych nadkażeń bakteryjnych. Nieco rzadziej pryszcze pojawiają się na brzuchu i innych słabiej owłosionych częściach ciała psa.
Zawsze podczas badania lekarz weterynarii powinien wziąć pod uwagę inne schorzenia o podobnych objawach: grzybice, zapalenie skóry, ewentualnie infekcję pasożytniczą i może pobrać zeskrobiny do analizy. Jednak wymienione objawy są dość typowe dla trądziku.
Leczenie pryszczy u psa z powodu trądziku zależy od przebiegu i stopnia nasilenia. W początkowym stadium wystarczy raz w tygodniu wykąpać psa z użyciem szamponu przeciwłojotokowego (do nabycia w sklepach zoologicznych) i stosowanie preparatów na bazie kwasu salicylowego albo nadtlenku benzoilu. Przy nieco bardziej zaawansowanych zmianach, zwłaszcza kiedy występują ropne krostki, świadczące o powikłaniach bakteryjnych, trzeba wprowadzić dodatkowo antybiotyk w formie maści. Natomiast kiedy zmiany są ciężkie, z obrzękiem, ranami i bolesnością, stosuje się szerokie leczenie antybiotykiem i lekami przeciwzapalnymi. Te ostatnie są wskazane głównie u psów silnie odczuwających swędzenie i drapiących się (p. dlaczego pies się drapie).
Przy leczeniu trądziku wskazane jest także podawanie witamin A i E, które spowalniają i ograniczają proces rogowacenia mieszków włosowych. Witaminy podaje się doustnie – ogólnie, nie miejscowo, aby zapobiec nadmiernemu wysuszeniu skóry.
Krostki u psa – przyczyny
Choroby skóry u psa, objawiające się wystąpieniem pryszczy i krost u psa, najczęściej są rezultatem niewystarczającej pielęgnacji. Zarówno brak systematycznego czesania i szczotkowania, a u niektórych ras strzyżenia lub trymowania, jak i zbyt częste kąpiele mogą doprowadzić do zaburzeń równowagi mikrobiomu skóry (indywidualnego zestawu mikroorganizmów, produkujących enzymy i bakteriocyny, chroniące skórę przed zakażeniami, pomagających utrzymać jej właściwe pH i utrzymujących równowagę wodno-tłuszczową skóry). Mogą one zwiększyć podatność na infekcje bakteryjne lub grzybicze.
Brak szczotkowania i niedokładne rozczesywanie sierści jest też przyczyną gromadzenia się w niej różnych zanieczyszczeń, bakterii i pasożytów, żywiących się złuszczającym się naskórkiem. Szczególnie u psów z obfitym podszerstkiem, który nie jest regularnie (zwłaszcza podczas obfitego linienia) wyczesywany, może dojść do jego sfilcowania i braku wentylacji natłuszczonej skóry, Wydziela ona ciepło, a w tych warunkach staje się miejscem sprzyjającym rozwojowi roztoczy i innych pasożytów. Podrażniają one skórę, co powoduje swędzenie. Pies drapiąc się uszkadza naskórek, a w tych miejscach tworzą się pryszcze, grudki, czarne zaskórniki (wągry) i krosty, niekiedy ropne, czasem nawet nadżerki i ostrzejsze zmiany skórne.
Nieco rzadszą przyczyną pryszczy, krost i grudek może być alergia u psa na różne substancje: składniki pożywienia, preparaty kosmetyczne i higieniczne, leki, jak również jad wydzielany przez owady. Pryszcze na brzuchu, pysku, grzbiecie czy ogonie mogą świadczyć o chorobie autoimmunologicznej, alergii pokarmowej, zaburzeniach trawiennych, a nawet schorzeń onkologicznych.
Pryszcze u psa – objawy
Zaniedbania względem okrywy włosowej i skóry psa mogą wywołać bakteryjne zapalenie mieszków włosowych – stan zapalny włosa i jego korzenia, w którego górnej części powstaje mikroropień. Mikroropnie wyglądają jak białe pryszcze; są to grudkowate twory, często występujące w skupiskach po kilkanaście w jednym miejscu w różnych częściach ciała. Mogą one być objawem także innych chorób, jak liszajec (bakteryjne krostowe zapalenie skóry) czy postać krostowata nużycy, w odróżnieniu od postaci łuszczącej, przy której występuje łysienie plackowate u psa.
Ropne i silnie swędzące pryszcze u psa są prawdopodobnie objawem ropnego zapalenia skóry. Ma ono najczęściej podłoże bakteryjne, aczkolwiek bywa także efektem alergii pokarmowej, uczulenia na szczepionkę, zapalenia ucha zewnętrznego lub choroby pasożytniczej. Oprócz psów, u których zaniedbano pielęgnację sierści, najbardziej narażone na ropne zapalenie skóry są psy, które często kąpią się w jeziorze i myśliwskie, aportujące ptactwo z wody. Oprócz świądu zmianom skórnym towarzyszy nieprzyjemny zapach.
Do nieco rzadszych schorzeń należą choroby autoimmunologiczne, w tym między innymi pęcherzyca liściasta. Jest to autoimmunologiczne zapalenie skóry, do którego szczególne skłonności zdradzają psy ras: akita, jamniki, doberman, nowofundland, shar pei, owczarek niemiecki i owczarek szkocki collie. Objawy to przede wszystkim białe krosty, występujące najpierw na wargach, nosie, wokół pyska i oczu oraz na uszach od wewnątrz. W miarę rozwoju choroby białe pryszcze rozprzestrzeniają się na całe ciało, w tym także na opuszki. Trwa to kilka tygodni. Białe pryszcze szybko ulegają przekształceniu w strupy i nadżerki.
Innymi chorobami autoimmunologicznymi, objawiającymi się występowaniem przekształcających się w strupy pęcherzy, są: rumień wielopostaciowy, występujący w postaci pęcherzyków i wrzodów na brzegach śluzówek, oraz krążkowy toczeń rumieniowaty, odznaczający się odbarwieniem nosa i łuszczeniem się naskórka, a w bardziej zaawansowanym stadium – nadżerkami i strupami.
Leczenie pryszczy u psa
Wiadomo już, że pryszcze są jedynie objawem różnych chorób, dlatego najważniejsze jest wyleczenie schorzenia podstawowego, po czym wdrożyć leczenie objawowe. O leczeniu trądziku można przeczytać wyżej. Jeżeli chodzi o leczenie pozostałych chorób, objawiającej się pryszczami, stosuje się kortykosteroidy lub antybiotyki, środki przeciwbólowe i przeciwświądowe (wewnętrznie) oraz leki zewnętrzne w postaci maści lub płynów – zależnie od choroby i stadium jej zaawansowania. O ile pryszcze u psa pojawiły się w wyniku infekcji pasożytniczej lub grzybiczej, niezbędne jest pozbycie się pasożytów, ich larw i jaj, a także zastosować preparaty przeciwgrzybicze.
Oprócz leczenia farmakologicznego można pomóc psu odpowiednią pielęgnacją, dietą i metodami, które przyspieszają poprawę jego stanu. Oto najważniejsze zasady:
- Pryszczy, zwłaszcza trądzikowych, nie wolno wyciskać. Powoduje to ich wewnętrzne pękanie, a w konsekwencji uogólniony stan zapalny, który może być niebezpieczni dla życia zwierzęcia
- Nie należy dopuszczać do drapania się psa, aby zapobiec podrażnianiu zmian skórnych. Trzeba przyzwyczaić go do noszenia kołnierza (kołnierze są do nabycia w kilku rozmiarach w gabinetach weterynaryjnych), a także zwinąć np. chodniki i dywany, o które pies może się drapać, a meble przykryć śliskimi narzutami
- W przypadku pryszczy czy krost na pysku powinno się w miarę możliwości utrzymywać jego obszar jak najbardziej suchy. Sprzyja temu odpowiednie jedzenie dla psa. Nie może ono być suche ani twarde, aby nie prowokować zwiększonego wydzielania śliny. Zamiast twardych przekąsek lub kości lepiej podawać jedzenie domowe: mięso z dodatkiem warzyw, niewielkiej ilości wypełniacza i tłuszczu, oczywiście z dodatkiem suplementów witaminowych i mineralnych, koniecznych szczególnie przy leczeniu antybiotykiem. Jeżeli pryszcze mają podłoże uczuleniowe, może być zastosowana karma dla psa na alergię skórną. Karmy lecznicze można zakupić u lekarza weterynarii
- Psa trzeba regularnie czesać, szczotkować, przycinać pazury i wycinać ewentualne kołtuny. Zwierzęta długowłose (york, maltańczyk, pudle), które zakończyły karierę wystawową, najlepiej ostrzyc na krótko. Szorstkowłose trzeba systematycznie trymować, ewentualnie – jeśli już nie są wystawiane – ostrzyc za pomocą maszynki. Nie wolno jednak tego robić, kiedy choroba jest w stadium ostrym, aby jeszcze bardziej nie podrażnić skóry i nie uszkodzić krost ani grudek
- Po wyleczeniu nie dopuszczać do ponownego zakażenia. Profilaktyka ma ogromne znaczenie, zmniejsza bowiem niemal do zera ryzyko infekcji. Jeżeli w okresie leczenia przypada termin szczepienia i chcemy uwzględnić kalendarz szczepień psa, należy skonsultować to z lekarzem weterynarii. Może się zdarzyć, że podawanie konkretnego leku koliduje ze szczepionką lub osłabia jej działanie. Uwaga: w przypadku stosowania kąpieli leczniczych na pryszcze trzeba zapytać lekarza, czy można kąpać psa po szczepieniu. Zazwyczaj kąpiel odkłada się w takich wypadkach na kilka dni.
Zostaw komentarz