wymiana zębów u psa

Wymiana zębów u psa

Wymiana zębów u psa to proces, który trwa kilkanaście tygodni. Najpierw jednak wyrastają zęby mleczne, a zaczyna się to około 3 – 4 tygodnia życia. Najpierw wyrzynają się siekacze i kły, nieco później przedtrzonowce. Trzonowce i pierwsze przedtrzonowce zaczynają wyrastać w wieku około 5 miesięcy, od razu jako zęby stałe. Wyjaśniamy, jak przebiega wymiana uzębienia u psa i kiedy ostatecznie się kończy.

Kiedy szczeniakowi wypadają zęby

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że u psa, podobnie jak u człowieka, występują dwa rodzaje uzębienia i często pytają, czy psy mają mleczaki. Uzębienie dwupokoleniowe (mleczne i stałe) mają wszystkie ssaki, w tym również psy. Zębów mlecznych u psa jest 28, po 14 w szczęce i żuchwie: po 6 siekaczy, 2 kły i 6 przedtrzonowców. Najwcześniej zaczynają wypadać u psa zęby mleczne, które wyrosły najwcześniej. Są to siekacze. Ale często zdarza się, że mleczne kły, które wyrastają równocześnie z siekaczami, wypadają jako ostatnie. Co więcej, niekiedy tkwią w dziąsłach tak mocno, że trzeba je usunąć. Dzieje się tak, kiedy w wieku około 9 miesięcy pies ma już podwójne kły i trzeba zrobić miejsce, aby kły stałe nie wbijały się w dziąsła szczęki lub żuchwy, co jest wadą dyskwalifikującą.

Szczeniak ma komplet zębów mlecznych do wieku 3 – 4 miesięcy. W tym czasie zaczyna je wymieniać. Pierwsze pojawiają się stałe siekacze. Następnie pies zmienia zęby przedtrzonowe i kły (w wieku około 5 miesięcy), natomiast jako ostatnie i od razu stałe wyrastają pierwsze przedtrzonowce (do 6 miesięcy życia) i trzonowce, w wieku około 6 – 7 miesięcy. Po zakończonej wymianie pies powinien mieć 42 zęby stałe.

Wypadanie zębów u szczeniaka – objawy

Przez cały okres, kiedy szczeniak zmienia zęby, może mieć różne objawy. Wymiana uzębienia jest skutkiem ucisku zawiązków zębów stałych na naczynia krwionośne, nerwy i korzenie mleczaków, co powoduje ich coraz słabsze ukrwienie a z czasem obumarcie. Jednocześnie, na skutek szybkiego wzrostu psa, powiększają się jego szczęki i zęby mleczne, które są bardzo niewielkie, nie wypełniają ich wystarczająco. Są natomiast wypychane przez zęby stałe, większe i mocniejsze, które tworzą ścisły zgryz. Procesowi wypadania zębów mlecznych i wyrastania stałych może towarzyszyć świąd, a nawet ból, powodujące zmianę zachowania i przemożną chęć gryzienia wszystkiego co popadnie. Gryzienie i żucie przynosi szczeniakowi ulgę, bowiem jest masażem dziąseł, który dodatkowo ułatwia rozruszanie i wypadanie zębów. Niekiedy pies traci apetyt i bywa osowiały, zdarzają się wymioty u psa lub rozdrażnienie. Oczywiście każdy z tych objawów wymaga konsultacji weterynaryjnej i sprawdzenia, czy to rzeczywiście tylko kwestia wymiany zębów, czy nie przytrafiło się coś niebezpiecznego – np. kleszcz u psa i związane z tym powikłania.

Na ogół jednak wymiana zębów u psa przebiega bezobjawowo. Szczeniak najczęściej połyka wypadające mleczaki razem z jedzeniem (co jest dla niego zupełnie nieszkodliwe), aczkolwiek bywa, że właściciel znajduje zgubione zęby na podłodze podczas sprzątania.

Kiedy pies wymienia zęby, można mu pomóc, zachęcając do zabawy specjalnymi zabawkami. Najlepsze są twarde gryzaki z litej gumy, które niełatwo zniszczyć. Gryzaki sznurkowe są dobre pod warunkiem, że zabawa nimi odbywa się wyłącznie pod nadzorem człowieka; szczeniak może pogryźć sznurek i połknąć jego fragmenty, co może spowodować komplikacje pokarmowe. Zabawki muszą być dobrane wielkością do jamy ustnej szczeniaka; małe pieski nie powinny szarpać dużych, ciężkich zabawek z uwagi na ryzyko urazu bądź skrzywienia zgryzu. Można również podać szczeniakowi twardy smakołyk, ale należy pamiętać, aby jego wartość kaloryczną uwzględnić w całodziennym zapotrzebowaniu psa na energię.

Żywienie szczeniaka jest również istotne w okresie wypadania zębów mlecznych i wyrastania stałych. Ważna jest konsystencja posiłku, zmuszająca psa do żucia. Jeżeli jesteśmy zwolennikami karmienia naturalnego, potrzebne jest lekkostrawne jedzenie dla psa, składające się z gotowanego, chudego mięsa i warzyw oraz wartościowego tłuszczu zwierzęcego. Przy naturalnym żywieniu niezbędna jest suplementacja witaminowo – mineralna, stosowana pod ścisłym nadzorem lekarza weterynarii.

Jeżeli preferujemy karmy gotowe, można stosować specjalistyczne karmy dla psów w okresie wymiany zębów. Ważne jest, aby podawana była karma holistyczna dla psa – zaspokajająca nie tylko jego zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze, ale także zawierająca komponenty, powodujące kompleksowe zaopatrzenie organizmu szczeniaka w substancje, wykazujące pozytywne oddziaływanie również na charakter, temperament i ogólne samopoczucie szczeniaka.

U niektórych psów objawem wymiany uzębienia mogą być zacieki pod oczami. Jeżeli są one skutkiem jedynie wypadania mleczaków i wyrastania zębów stałych, zacieki powinny ustąpić samoistnie. Trzeba je jednak usuwać, gdyż wyglądają bardzo niekorzystnie, zwłaszcza u psów jasnych i białych. Jak się z nimi uporać, piszemy w artykule Zacieki u maltańczyka.

Kiedy psu wyrastają stałe zęby?

Jak już wiadomo, najwcześniej wymieniane są siekacze, następnie kły i przedtrzonowce, a jako ostatnie wyrastają, od razu jako zęby stałe, pierwsze przedtrzonowce i wszystkie trzonowce. Kompletne uzębienie psa po wymianie składa się z 42 zębów: po 6 siekaczy, 2 kły i 8 zębów przedtrzonowych w szczęce i żuchwie, natomiast trzonowce są 4 w szczęce i 6 w żuchwie. Dwa ostatnie trzonowce w żuchwie (M3) wyrastają lub nie; porównywane są do tzw. zębów mądrości u człowieka. Nie są zazwyczaj brane pod uwagę przez sędziów na wystawach podczas sprawdzania uzębienia psa. Nie u wszystkich ras wyrastają także niektóre inne zęby. Zjawisko braków w uzębieniu nosi nazwę oligodoncji. W różnych rasach dopuszczane są różne braki zębowe. Zazwyczaj dotyczą one pierwszych przedtrzonowców (P1) i trzecich trzonowców (M3). Zawsze natomiast wymagany jest komplet siekaczy i kłów.

Na ogół pies w wieku 6 – 7 miesięcy posiada już komplet zębów stałych i uformowany zgryz. Może mieć natomiast przetrwałe zęby mleczne (najczęściej są to kły), które lekarz weterynarii powinien usunąć, o ile nie wypadną same do ukończenia przez psa 9 miesięcy. Jest to niezbędny zabieg dla ostatecznego prawidłowego uformowania się zgryzu i uniknięcia wbijania się kłów w dziąsła szczęk przeciwnych. U większości ras za zgryz prawidłowy uważa się nożycowy (siekacze szczęki nachodzą na siekacze żuchwy i przylegają do ich zewnętrznej powierzchni swoją powierzchnią wewnętrzną). U niektórych ras dopuszcza się zgryz cęgowy (siekacze szczęki i żuchwy stykają się krawędziami). U ras ze skróconymi kufami (brachycefalicznych) niekiedy wzorcowym zgryzem jest przodozgryz (odwrotny do nożycowego – zęby żuchwy nachodzą na zęby szczęki). Zawsze natomiast wadą dyskwalifikującą jest tyłozgryz, kiedy żuchwa jest silnie cofnięta i między siekaczami szczęki i żuchwy przy zamkniętym pysku można stwierdzić wolną przestrzeń. U ras bezwłosych gen H, warunkujący brak owłosienia, odpowiada również za braki poszczególnych zębów. Np. u chińskich grzywaczy w odmianie nagiej zjawisko braku nawet jednej trzeciej uzębienia jest dość częste i sędziowie nie badają ich zębów na wystawach. U odmiany owłosionej wymagane jest pełne uzębienie.

kacmenc

Piesotto, miłośnik zwierząt...

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *