zaparcia u psa

Zaparcia u psa

W literaturze rozróżnia się zaparcie i zatwardzenie. To pierwsze określane jest jako trudne wydalanie twardego, kruszącego się kału, natomiast to drugie – jako całkowitą blokadę defekacji, będącą skrajną formą zaparcia. W praktyce na ogół oba pojęcia są utożsamiane. Jakie są przyczyny zaparcia u psa i jak sobie z nim poradzić?

Zaparcia u psa – objawy

Zdrowy pies wypróżnia się 1 – 2 razy na dobę, choć niektóre robią to co drugi dzień i też jest to normalne u niektórych psów. Ogólnie częstotliwość wypróżnień, wygląd kupy u psa (wielkość, kształt i konsystencja) są cechami osobniczymi, aczkolwiek zależą także od sposobu żywienia, liczby posiłków i trybu życia psa.

Najbardziej charakterystycznym objawem zaparcia u psa jest przybieranie przez niego typowej pozycji („garb” i odstawienie ogona), widoczne parcie, ale bez rezultatu. Niekiedy pies odczuwa bolesność i nawet piszczy, co może świadczyć o drażnieniu odbytu od wewnątrz przez silnie wysuszony kał, który nie może wydostać się na zewnątrz. Oprócz tego istnieje wiele innych objawów zaparcia, między innymi:

  • Utrata apetytu – pies nie chce jeść w ogóle lub zjada znacznie mniej pokarmu niż zwykle
  • Wymioty u psa, którym dość często towarzyszy nadmierne pragnienie. Pies pije dużo wody, aby się nie odwodnić
  • Twarde i bolesne powłoki brzuszne, pies niechętnie pozwala na ich dotykanie, czasem słychać „bulgotanie” w brzuchu
  • Ogólne osłabienie, utrata masy ciała

Powyższe objawy są sygnałem do jak najszybszej wizyty z psem u lekarza weterynarii.

Zaparcia u psa – przyczyny

Głównymi czynnikami, mogącymi spowodować zaparcie u psa, mogą być:

  • Spożywanie zbyt małych ilości płynów. Pies może otrzymywać wartościowe pożywienie, ale zbyt mała podaż wody, zwłaszcza przy żywieniu suchą karmą, sprzyja zaparciom
  •  Niewłaściwy sposób odżywiania, szczególnie jeżeli otrzymuje on zbyt dużo wypełniaczy i kości, a za mało błonnika pokarmowego
  • Słaba aktywność fizyczna. Pies potrzebuje określonej dawki ruchu dziennie, w przeciwnym razie perystaltyka jelit jest niewystarczająca (spowolniona), co może skutkować zaparciem
  • Za mało spacerów w celu załatwienia potrzeb fizjologicznych. Pies powinien wychodzić na spacer minimum trzy razy dziennie, aby nie musiał wstrzymywać stolca. Jeżeli do niego dochodzi, mogą się wytworzyć zaparcia nawykowe u psa
  • Działanie niektórych leków, które przyjmuje pies w związku z innymi schorzeniami
  • Zaawansowany wiek, powodujący spowolnienie przemiany materii, różnego rodzaju zmianami zwyrodnieniowymi, itp.
  • Stany zapalne i nowotwory w obrębie przewodu pokarmowego (np. chora wątroba u psa)
  • Zaburzenia hormonalne
  • Ciało obce w przewodzie pokarmowym
  • Stan po porażeniu kończyn tylnych, dyskopatia, przepuklina.

W każdym z wymienionych przypadków nieodzowna jest pomoc lekarza weterynarii, który opracuje sposób postępowania, a doraźnie może zastosować lewatywę.

Co na zaparcia u psa?

Przeciwdziałanie zaparciu polega na doprowadzeniu do rozluźnienia konsystencji stolca. Jeżeli domowe środki nie pomagają, trzeba zgłosić się do lekarza weterynarii, który pomoże w wypróżnieniu, wykonując lewatywę. W zależności od dalszych badań, może zastosować leki do podawania doustnego oraz odpowiednią dietę. Właściciel powinien bezwzględnie stosować się do zaleceń weterynaryjnych i nie stosować żadnych zabiegów ani leków na własną rękę.

Nie należy z wizytą w gabinecie weterynaryjnym zwlekać dłużej niż dwie doby od ostatniego wypróżnienia, a żadne domowe metody nie skutkują. Jednak konieczne jest zgłoszenie się po pomoc weterynaryjną wcześniej, jeżeli pies wymiotuje – nie jednorazowo pianą, jak to się często zdarza i u zdrowych zwierząt, ale wymioty powtarzają się co kilkanaście – kilkadziesiąt minut. Być może doszło do zatrucia albo połknięcia ciała obcego, które zaczopowało światło jelita, a wówczas może być konieczna interwencja chirurgiczna ratująca życie. Zwykle poprzedza ją badanie USG lub prześwietlenie przewodu pokarmowego.

Domowe sposoby na zaparcie u psa

Najważniejsza jest odpowiednia podaż wody. Pies musi mieć stały dostęp do miski z wodą, którą należy stale uzupełniać. Oprócz tego, szczególnie w upalne dni, można dodawać wodę do jego posiłków – suchą karmę przed podaniem namoczyć, a jedzenie gotowane w domu podawać w formie zupy.

Niekiedy dobre wyniki daje napar z siemienia lnianego. Zmielone ziarno zalewa się wrzątkiem, przykrywa i pozostawia do przestudzenia, a następnie miesza i dodaje do posiłku. Niektórzy właściciele podają mielone siemię lniane bez parzenia, posypując nim mięso z warzywami. Zasadą jest, żeby posiłki były lekkostrawne i obfite w błonnik pokarmowy, który pobudza jelita do pracy. Siemię lniane można zastąpić otrębami zbożowymi bądź sproszkowanym błonnikiem, który można kupić w aptece. Do posiłku można podać psu niewielką ilość oleju parafinowego lub słonecznikowego. Tłuszcz ułatwia ruchy perystaltyczne i przemieszczanie się masy kałowej w jelitach. Natomiast nie wolno podawać psu leków rozwalniających czy przeczyszczających stosowanych u ludzi. Nie są one z zasady przeznaczone dla zwierząt i mogą spowodować poważne komplikacje, a nawet śmierć zwierzęcia.

Karma dla psa na zaparcia

Karma zapobiegająca zaparciom musi być przede wszystkim lekkostrawna. Nie podaje się psom jedzenia, które spożywają domownicy, ze względu na zawartość przypraw. Nie wolno podawać gotowanych kości, szczególnie drobiowych; dozwolone są jedynie surowe kości wołowe lub cielęce w niewielkich ilościach. Nie podaje się warzyw kapustnych, fasoli, cebuli, czosnku, winogron, cytrusów ani słodyczy, zwłaszcza czekolady, która jest dla psa śmiertelnie niebezpieczna.

Karma sucha powinna pochodzić od renomowanego producenta. Najlepiej podawać ją namoczoną, aby zwiększyć podaż wody. Jedzenie domowe podaje się w kawałkach, nie w postaci zmiksowanej. Konieczne jest dostarczenie codziennej porcji odpowiednich dawek wszystkich składników odżywczych i mineralnych. Gotowane posiłki trzeba suplementować.

kacmenc

Piesotto, miłośnik zwierząt...

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *