Zatwardzenie u psa
Zatwardzenie u psa, inaczej zaparcie lub obstrukcja, jest zaburzeniem pokarmowym, polegającym na trudnościach w oddawaniu stolca bądź zatrzymaniu tej czynności. Może być objawem zwykłego niewystarczającego nawodnienia lub odwodnienia, ale może również wskazywać na znacznie poważniejsze schorzenie. Jakie mogą być przyczyny zatwardzenia i jak sobie z nim poradzić?
Zatwardzenie u psa – objawy
Objawy zatwardzenia są bardzo charakterystyczne. Pies usiłuje się wypróżnić, przybiera typową „zgarbioną” pozycję, napina powłoki brzuszne przez dłuższą chwilę. Nie może oddać stolca, podbiega kilka metrów, ponownie przyjmuje pozycję i historia się powtarza, niekiedy kilkakrotnie. Niekiedy silnemu parciu przez psa towarzyszy popiskiwanie lub skowyt; oznacza to, że zwierzę odczuwa bolesność w okolicy odbytu i wówczas można przypuszczać, że twarde masy kałowe mogą nawet pokaleczyć jego ujście. Zatwardzeniu u psa często towarzyszy twardość powłok brzusznych.
Kiedy dochodzi wreszcie do wypróżnienia, wygląd kupy u psa przypomina kamyki o nieokreślonym kształcie, a w dotyku kupa jest bardzo twarda. Niekiedy na skutek wysiłku pękają drobne naczynia krwionośne i w kale znajduje się krew oraz śluz. Zdarza się również, że występują wymioty u psa, spowodowane wysiłkiem. Natomiast jeżeli pies wymiotuje substancją przypominającą kał, jest to bardzo niepokojący objaw, wskazujący na zaawansowane zmiany w przewodzie pokarmowym, zazwyczaj o charakterze nowotworowym. Te ostatnie mogą być sygnalizowane również naprzemiennym zatwardzeniem i biegunką, a jeżeli stolec ma kolor czarny – oznacza to, że zmiany nowotworowe zlokalizowane są w górnym odcinku przewodu pokarmowego, od przełyku do dwunastnicy.
Jeżeli zaparcia u psa występują sporadycznie i mijają samoistnie, nie należy popadać w panikę. Być może wypił on za mało wody lub zjadł zbyt dużo kości. Trzeba tylko uważać na dietę i całodobowy dostęp do wody, szczególnie przy żywieniu suchą karmą.
Zatwardzenie u psa – leczenie
Leczenie zaparcia u psa należy wdrożyć, kiedy nie oddaje on stolca przez dwa – trzy dni z rzędu. Przyjmuje się, że zdrowy pies załatwia tę potrzebę raz na dobę, choć niektóre robią to dwukrotnie, a nawet trzykrotnie; niektórzy uważają, że pies „ile razy je, tyle razy robi kupę”, choć nie zawsze to się sprawdza. Regułą jest, że nie powinien wypróżniać się rzadziej niż co 24 godziny.
Lekarz weterynarii na podstawie wywiadu z opiekunem i po zbadaniu psa podejmuje odpowiednie leczenie. Może to być lewatywa lub podanie leków przeczyszczających. Lewatywa u psa, jeżeli opiekun nie ma wprawy, powinna być wykonana w gabinecie weterynaryjnym. Doświadczeni hodowcy na ogół wykonują lewatywę samodzielnie. Niekiedy wystarczy podanie psu kilku łyżek oleju roślinnego lub tłustszego posiłku.
Lekiem o działaniu przeczyszczającym jest laktuloza. Jest to syntetyczny bisacharyd o wzorze sumarycznym C12H22O11, wchłanianym z przewodu pokarmowego w nieznacznym stopniu. Wykazuje miejscowe działanie osmotyczne, zatrzymując wodę w jelicie grubym, co zwiększa masę kału i rozluźnia jego konsystencję, a także pobudza perystaltykę jelit. Laktuloza występuje w postaci syropu. Jej dawkę ustala każdorazowo lekarz weterynarii. Laktulozę stosuje się przy częstych, przewlekłych i bolesnych zatwardzeniach, w encefalopatii, przy hemoroidach i po zabiegach chirurgicznych w obrębie jelita grubego i odbytu, aby nie uszkodzić szwów pooperacyjnych.
Co dać psu na zatwardzenie – domowe sposoby
Najpierw należy się zastanowić, co spowodowało zatwardzenie u psa. Jeżeli do tej pory wypróżniał się on normalnie, mogła na to wpłynąć zmiana jedzenia. Pies, który cały czas otrzymywał posiłki domowe lub karmę mokrą, jeżeli z dnia na dzień zacznie być karmiony suchym granulatem, może zareagować zaparciem. Wówczas, po zlikwidowaniu zatwardzenia, należy powrócić do wcześniejszego sposobu żywienia, a karmę suchą wdrażać stopniowo i początkowo podawać ją namoczoną. Ważne przy tym jest, czy pies pije dużo wody; przy żywieniu suchą karmą zawsze powinien pić jej więcej niż przy żywieniu posiłkami mokrymi.
Znaczna nadwaga i otyłość u psa zwiększa ryzyko zatwardzenia. U zatuczonego psa perystaltyka jelit jest dość słaba, podobnie jak u psa, który ma niewystarczającą ilość ruchu w ciągu dnia. Aktywność fizyczna jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu, w tym także przewodu pokarmowego. Konieczne jest odchudzenie psa, podawanie mu lekkostrawnych posiłków w małych ilościach 3 – 4 razy dziennie.
Zatwardzenie może wystąpić także wówczas, kiedy pies zjadł zbyt dużo kości. Jest to sygnał, żeby w ogóle zaprzestać podawania mu kości, w każdym razie takich, które jest w stanie pogryźć i połknąć. Kości powinny służyć psu do zabawy i czyszczenia zębów, natomiast ich wartość odżywcza jest praktycznie żadna i w zasadzie każdy pies może się bez nich doskonale obejść.
Najważniejsza jest więc profilaktyka; co jednak zrobić, kiedy zatwardzenie już się przydarzyło? Jak już wspomniano, można podać psu nieco tłuszczu, najlepiej 3 – 4 łyżki oleju lnianego. Doodbytniczo działają również czopki parafinowe. Jeżeli to nie pomoże, należy szukać pomocy u lekarza weterynarii, który wykona lewatywę i pouczy, jak ją ewentualnie robić w domu. Przy skłonnościach psa do zaparć warto się tego nauczyć i mieć w domu, na wszelki wypadek, zestaw do wykonywania lewatywy – kaniulę lub gruszkę gumową oraz płyn do wlewów. Można kupić takie zestawy w aptece. Płyn do wlewów ma znaczenie, bowiem w nagłych przypadkach niektórzy właściciele próbują podać doodbytniczo roztwór mydła. Nie należy tego robić w żadnym wypadku, gdyż roztwór wchłania się przez śluzówkę jelita.
Zostaw komentarz