Złamany pazur u psa – co robić i jak leczyć?

Złamany lub naderwany pazur u psa nie jest wcale rzadkim przypadkiem i może zdarzyć się w każdym domu. Najczęściej wypadek następuje podczas spacerów lub uprawiania sportów, kiedy pies np. skacze przez przeszkody lub wspina się na nie, biega po nierównym terenie, gdzie może zahaczyć pazurem o twardą przeszkodę. Może to skutkować nie tylko złamaniem, ale naderwaniem lub całkowitym zerwaniem pazura. Co zrobić w tej sytuacji?

Złamany pazur u psa – leczenie

Pazury psa z wierzchu pokrywa warstwa, składająca się z nieukrwionych i nieunerwionych zrogowaciałych komórek. Jej ścieranie, a nawet nieznaczne złamania pry samym czubku pazura, nie spowodują żadnych dolegliwości ani krwawienia, podobnie jak obcinanie paznokci u człowieka. Jeżeli pies sam nie ściera pazurów podczas chodzenia, ich skracanie jest zresztą wskazane, aby – rosnące cały czas – nie utrudniały zwierzęciu poruszania się. Zapobiega to również pękaniu pazurów wzdłuż. Przycina się je za pomocą specjalnej gilotynki.

Warstwa rogowa pazura ochrania tę część pazura, w której znajdują się nerwy i naczynia krwionośne. Jeżeli pazury będzie psu skracać osoba niedoświadczona, która nie wie, jak obcinać pazury psu, może niechcący przyciąć za daleko i uszkodzić pazur, naruszając zakończenie nerwu i cienkie naczynie. Powoduje to ból i obfite krwawienie, ponadto ranka narażona jest na zakażenie i dalsze uszkodzenia. Pies może również sam złamać lub zerwać pazur, zahaczając zbyt długim ( a przez to haczykowato zakrzywionym) np. o siatkę ogrodzeniową lub trafiając na zbyt twardą przeszkodę podczas biegania.

Zadaniem opiekuna jest jak najszybsze zabezpieczenie rany przed zanieczyszczeniem. Trzeba ją dokładnie przemyć roztworem środka bakteriobójczego, jak rivanol, ostatecznie wodą utlenioną, a na łapę założyć opaskę uciskową ponad stawem łokciowym (przednią) lub skokowym (tylną), aby przyspieszyć zatrzymanie krwawienia. W tym czasie pies powinien leżeć z uniesioną chorą łapą, a krwawiący pazur należy zawinąć. Po około 15 minutach ucisk zdejmuje się, aby przywrócić prawidłowe krążenie.

W tym czasie należy zatamować krwawienie. Najprostszym domowym sposobem jest użycie ałunu, azotanu srebra w sztyfcie, proszku lub ołówka do kauteryzacji dla psów. Są one do kupienia w sklepie zoologicznym lub w aptece i trzymać w domowej apteczce. Jeżeli nie ma ich w domu, w ostateczności można użyć zwykłej mąki lub proszku do pieczenia. Jeżeli pazur jest złamany, a nie całkowicie wyrwany, stosowane jest też wbicie go w kostkę mydła.

Po ustaniu krwawienia pazur osłania się opatrunkiem, a na łapę zakłada skarpetkę. W ciągu najbliższych 2-3 dni pies nie powinien chorej łapy obciążać, dlatego wychodzić z nim można jedynie dla załatwienia potrzeb, pamiętając o zabezpieczeniu łapy.

W przypadku, kiedy krwawienie ze złamanego pazura nie ustanie w ciągu 20-30 minut, oznacza to problemy z krzepnięciem krwi i trzeba niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii. Podobnie postępuje się, kiedy stan łapy nie poprawia się, palec jest zaczerwieniony lub opuchnięty. Może to świadczyć o stanie zapalnym i konieczne będzie wdrożenie antybiotyku.

Czy wyrwany pazur u psa odrasta?

Zarówno zbyt krótko przycięty, jak i złamany oraz całkowicie wyrwany pazur u psa odrastają. Jest to kwestia czasu; wszystko zależy od głębokości cięcia (złamania), czy pazur został wyrwany (w wyniku urazu czy po złamaniu usunięty przez lekarza weterynarii). Od ukształtowania się nowego pazura do jego ukazania się na zewnątrz mija od 10 do 14 dni, następnie pazur przyrasta w swoim zwykłym tempie. Całkowita regeneracja powinna zakończyć się najpóźniej po 4-5 miesiącach. W tym czasie pies normalnie funkcjonuje; należy jednak profilaktycznie sprawdzać długość pozostałych pazurów i w razie potrzeby je skracać. Osobom niewprawionym zaleca się powierzenie tej czynności lekarzowi weterynarii lub doświadczonemu znajomemu.

Co zrobić, jak pies złamał pazur?

Pierwsza pomoc, polegająca na zatamowaniu krwawienia i opatrzenie rany, została omówiona wyżej. Pies przez pierwsze 2-3 dni (zależnie od wielkości urazu) może odczuwać ból i dyskomfort, a także mieć stan podgorączkowy i utracić apetyt. Dlatego, jak już wspomniano, konieczne jest ograniczenie jego aktywności i spacerów do niezbędnego minimum dla załatwienia potrzeb.

Przy utracie apetytu podczas rekonwalescencji jedzenie dla psa powinno być lekkostrawne, ale także smakowite i zachęcające do podejścia do miski. W przypadku zastosowania antybiotyku organizm zwierzęcia jest osłabiony, a flora bakteryjna znacznie zredukowana, dlatego podaje się preparat na jej odtworzenie (np. lakcid – zawartość ampułki zalewa się łyżką letniej wody, energicznie miesza, wylewa na łyżkę i podaje psu wprost do pyska). W tym okresie najlepiej wstrzymać się z zabiegami higienicznymi, jak kąpiel czy strzyżenie, a wykonywać jedynie drobne, jak czyszczenie uszu psa, wycinanie sierści między poduszkami i pazurami – co jest zresztą niezbędne przed skracaniem pazurów.

Podczas rekonwalescencji trzeba uważać, aby nie dopuścić do pojawienia się pasożytów u psa, o co znacznie łatwiej przy osłabionym organizmie, zwłaszcza u psów starszych (p. jak określić wiek psa). Ewentualne pasożyty zewnętrzne należy natychmiast tępić. Szczególnie niebezpieczne są kleszcze, które są nosicielami groźnej dla życia babeszjozy; pies osłabiony jest bardziej podatny na zakażenie. Przed kleszczami skutecznie zabezpiecza np. obroża insektobójcza. Jak wyciągnąć kleszcza u psa, jeżeli zostanie zauważony, można się dowiedzieć z osobnego artykułu.

Jeżeli złamaniu uległ tzw. wilczy pazur, który u niektórych ras jest wymagany wzorcem, u psów wystawowych trzeba powiedzieć o tym lekarzowi weterynarii i poprosić o dołożenie wszelkich starań, aby go ocalić, a nie wyrywać, zwłaszcza jeżeli wypadek miał miejsce u progu sezonu wystawowego. Natomiast jeżeli nie da się uratować pazura lub został on całkowicie wyrwany, warto zaopatrzyć się w odpowiednie zaświadczenie weterynaryjne. Na ogół takie zaświadczenia są uznawane, choć zdarzają się sędziowie, w szczególności zagraniczni, którzy ich nie honorują. W przypadku psów niewystawowych i tych, które zakończyły już karierę ringową, można usunąć pazur bez obaw.