Żywienie psa

Znaczenie rodzaju diety u psów współczesnych

Wszyscy wiedzą, że pies domowy (Canis familiaris) pochodzi od wilka (Canis lupus). Wiele tysięcy lat temu człowiek udomowił to zwierzę, zaczął wykorzystywać do pracy – polowanie, pilnowanie domostw i pasterstwo. Następnie pokochał jak członka rodziny i wziął do domu. Stworzono różne rasy, następnie hodowle, ale dalej pamiętano, że pies to członek rodziny. Każdy czworonóg ma teraz posłanie – im wygodniejsze, bardziej kolorowe i miękkie, tym lepiej, swoje ubranka – przeznaczone dla ras, których podszerstek jest niewielki lub nie ma go wcale, tworzone są piękne zestawy na spacery składające się ze smyczy, obroży czy szelek. Dla ras, które wymagają większej pielęgnacji mamy pomoc w postaci groomera. Dla psów, które mają problemy mamy prawdziwego psiego psychologa – behawioryste, który pomaga nam dogadać się z pupilem i zrozumieć, dlaczego jest zestresowany. No i oczywiście dbamy o dietę naszych podopiecznych – staramy się, żeby była pełnowartościowa, zdrowa i nieobciążająca organizmu. Pytanie tylko, czy robimy to dobrze?

Człowiek po udomowieniu psa zaczął tworzyć rasy, które nie miały być użytkowe – miały wyglądać. Ich cechy – małe, podręczne, słodkie, z drobnym pyszczkiem. Ten sposób prowadzenia hodowli doprowadził do powstania mnóstwa różnych ras, które niestety obciążone są pewnymi wadami genetycznymi. Rasy brachycefaliczne – krótki pysk, zniekształcone podniebienie, krótki przewód pokarmowy. Rasy miniaturowe – niewielka siła ścisku szczęki, bardzo drobne zęby, które bardziej kłują niż gryzą. No i co to dało? Problemy z układem pokarmowym, psy uczulone na wiele produktów, problemy z nerkami i wątrobą. Co w takim razie dawać psu do jedzenia, aby mu nie zaszkodzić?

Psy jak wiadomo są mięsożercami, jednak w odróżnieniu od kotów, są to tzw mięsożercy fakultatywnymi. Oznacza to, że owszem dominuje u nich w diecie mięso, ale powinny jeść również pokarm pochodzenia roślinnego – warzywa, owoce, czasami zboża. Dawno temu nasze psy miały do tego dostęp – jadły resztki ze stołu, dostawały wszystko to co człowiek i dostosowywały się do tego. Następnie zaczęto tworzyć karmy w puszkach – to co zostawało z produkcji dla ludzi – różnego rodzaju odpady, szły do zmielenia i zamykano je w formie tzw. mokrej karmy. Kolejnym etapem było stworzenie suchego pokarmu – przetworzone, ususzone jedzenie, które następnie wytłoczone jest w formie kuleczek, kwadracików, trójkącików itd. Kilka lat temu był powrót do „psiej natury” – BAARF. Dieta złożona z surowych warzyw, surowego mięsa, kości, jajek i wielu suplementów, aby porcja była pełnowartościowa.

Jakie znaczenie ma rodzaj karmy dla naszego psa? Bardzo duże. Jedzenie ze stołu jest pełne soli, przypraw, wzmacniaczy smaku. Jest to złe i szkodliwe! Wszystkie te dodatki powodują obciążenie organizmu psa, co przy bardziej delikatnych osobnikach może prowadzić do uszkodzenia wątroby lub nerek.

1. Karmy w puszkach

To może podawać karmy w puszcze – owszem, można je stosować, w momencie, kiedy dokładnie zapoznamy się ze składem w puszce i często zapłacimy dużą ilość pieniędzy, za te firmy, które akurat uzyskały dostęp do mięsa, a nie pozostałości po nim z rzeźni. Minus mokrej karmy, to silne przetworzenie i zamykanie w wysokiej temperaturze w niklowanej puszcze.

2. Karmy suche

No to w takim razie sucha – łatwa w przechowywaniu, tyle rodzajów – dla psów z uszkodzonymi nerkami, na stawy, na drażliwe jelita, tyle smaków, tyle kształtów dostosowanych do wielkości psa. Tak, pod warunkiem, że wyślemy próbkę karmy do analizy i upewnimy się co tam właściwie jest. Kopyta? Rogi? Mięso, które nie jest wystarczająco dobre dla człowieka? Sól, glutaminian sodu? No i ta forma. Sucha karma jest bardzo ciężka do strawienia, potrafi u dużego psa przechodzić przez układ pokarmowy ponad 24h, gdzie gotowane jedzenie to max 12h. Właściciele często ją namaczają, aby ich pies był w stanie zjeść ją spokojnie, nie zadławić się i mieć łatwość w jej strawieniu.

3. Karmy surowe – dieta BARF

To w takim razie BAARF! Nowość! Psy są mięsożercami, lubią surowe mięso, kości. Tak. Jest jednak parę warunków – musisz mieć czas i miejsce, aby to przygotować – kupić, zważyć, dodać suplementy w odpowiedniej gramaturze; musisz mieć gdzie to trzymać: duża lodówka oraz zamrażalka, no i ostatni, najważniejszy – twój pies ma wystarczająco silne zęby, aby móc w ogóle zgryźć podany pokarm. Dlatego ta dieta jest popularna wśród ras dużych lub olbrzymich oraz tzw. ras pierwotnych.

4. Gotowane jedzenie

A co powiemy na temat gotowania w domu? Ok, ale pod warunkiem pełnej suplementacji. Ryż z kawałkiem mięska i marchewką nie zaspokoi wszystkich potrzeba naszego psa. Zaletą takiej formy żywienia będzie przede wszystkim forma podania. Miękka struktura pożywienia przyswajalna właściwie dla każdej rasy i wieku. Pamiętajmy tylko, że taki rodzaj żywienia będzie pełnowartościowy, tylko wtedy, kiedy zadbamy o odpowiednią suplementację. Proces więc wydaje się więc czasochłonny, ale jeśli mamy pewność, co zje nasz pies, to chyba warte poświęcenia

ŹRÓDŁA

– „Nutrient Requirements of Dogs”, Revised Edition NRC, National Academy Press 2006;
– „Współczesne żywienie psa”, dr Kazimierz Ściesiński, Dwumiesięcznik ZKwP „Pies” nr 1(273)1999;
– „Optimal Nutrition – Raw and Cooked Canine Diet”, Monica Segal;
– „Dieta BARF – korzyści i zagrożenia” Paulina Cholewińska, Anna Wyrostek, Katarzyna Czyż, Marzena Janczak
– „ROLA SKŁADNIKÓW MINERALNYCH I WITAMIN W DIECIE PSÓW AKTYWNYCH” K. Mateuszuk, S. Łączkowska, W. Biel
– Bradshaw J.W.S. 2006. The evolutionary basis for the feeding behavior of domestic dogs (Canis familiaris) and cats (Felis catus)